I love the numbers and technology(…als die werkt) !

25 september 2020 - Nederland, Nederland

Voor de oplettende kijker, ik bedoel lezer.. ik ben wat later met mijn weekblog. Misschien is een vrijdag ook wel een mooie dag voor een terugblik. Zo net voor het weekend echt van start gaat, op de bank, kopje thee erbij (of een andere versnapering naar behoefte) en even gewone dagelijkse beslommeringen lezen van een datagekkie. Want ja, ook in deze ‘heel veel lopen’- weken hou ik de cijfertjes goed bij.

Waar zou ik zijn zonder Garmin?

Ik kijk iedere dag naar mijn Garmin resultaten. Echt handig zo’n horloge, deze meet niet alleen stappen, maar ook hartslag, aantal verdiepingen die ik omhoog en omlaag loop, de hoeveelheid km’s die ik afleg, en nog meer leuks. Zelfs REM slaap/diepe slaap kan hij herkennen. Iets minder zijn de opmerkingen die je soms van de app krijgt “U heeft minder stappen gezet dan normaal op donderdag, u lijkt uw doel niet te halen” of iets dergelijks. Ik bedoel, Siri die zich in meetings mengt met opmerkingen is één ding, maar een HORLOGE die je vertelt dat je je doelen niet haalt. Iets met techniek staat voor niks…daar later meer over.

Stappen doen is nog niet zo vanzelfsprekend

Intussen weet ik dat een woensdag echt een dip-dag is. Stappen zetten doe ik dan ongeveer niet. Andere dagen haal ik het gelukkig iedere keer wel weer in. Ruimschoots over de 10k per dag in weekend, want in Steptember gelden activiteiten als klussen/yoga/huishoudelijk werk óók als stappen(via een omrekentooltje dan). Dat is wel fijn, want de zolder ruimt nog steeds zichzelf niet op merk ik en de opruimtaken vallen onder huishoudelijk werk.

Bootje komt zo, bootje komt zo….

Of niet…Zaterdag prachtig weer. Ik hup op de fiets naar Cityplaza. Paar boodschappen scoren. Mijn standaard navigatie in mijn systeem zette mij met mijn fiets voor een open brug. Ik sta daar, met nog wat andere mensen om me heen. Ik zie boot 1 die onder de open brug doorvaart en een andere boot die nog ligt te wachten aan de andere kant van de brug. Sh*t denk ik, die moet er natuurlijk ook nog door, mmm..en dan zie ik boot 1 die in zijn achteruit gaat! Die heeft een iets te lange antenne blijkt, ja dat gaat niet goed nee. Enige wat ik denk “dat gaat echt een ééuwigheid duren zo” (let wel, dit alles gebeurt in 1 minuut. Geduld is een schone zaak zou je denken, maar dat ken ik helaas niet zo goed). Ik twijfel geen seconde langer meer en draai de fiets om en ga via het park terug. Dat is klein beetje om, maar ik zet de benenmotor aan en vlieg zo over het fietspad richting park naar huis. Thuis verder de standaard klusjes in huis gedaan en ’s avonds helemaal ready voor WIDM.

Paardje komt zo, paardje komt zo…

Zondagochtend 9.30. Op naar de linielanding waar ik met mijn zus een klompenpad wandeling ga maken van zo’n 2 uur! Yes, let’s go. Wederom zo mooi weer die ochtend, gras nog licht dauwig, zon op ons bol en daar gaan we. We starten met een stuk door weilanden. Truus de ooievaar was helaas niet thuis, maar we hebben wel koetjes, paarden, schapen gezien. En hertjes, maar die renden erg hard weg toen ik naar ze toe liep.

 ooievaar2 paard1 hertjes

Nu denk je misschien, dat paardje op de foto is vast het paardje uit de titel. Nou nee. Dat gaat om een ander paardje. Halverwege de wandeling is er een bankje om even heerlijk pauze te doen. Daar zaten we, koffie uit een thermosbeker en even nu maar niks. Dat ging best aardig, maar al snel hoorden we klapperdeklap van hoeven. Yep, paarden, of pony’s ik weet het verschil niet altijd. Er ontstond een prachtig tafereel van moeder en dochter die samen op pad waren. Ze naderen het brugje waar wij op uit keken vanaf het bankje. Er staat een paaltje in het midden op de weg aan het einde van het brugje. Echt geen idee waarom eigenlijk. Moeders was in ieder geval bang voor de formule ∑(zij + op rug zitten van het paard + het paaltje) = geen heelhuids resultaat. Zij dus van dat paard af. Er ontstaat enige discussie tussen moeder en dochter. Wandelend komen ze over de brug. Hup, dochter zit alweer op het paard. Dan moeders. Die zoekt een opstapje, want is zo stijf dat ze met geen mogelijkheid op het paard kan komen. Na wat gedraal bedenken ze dat moeders wel via de route-paddenstoel op het paard kan klimmen. Ter achtergrond: de paddenstoel staat enigszins in een hellende stand en vlakbij een sloot. Goed, toch proberen. Ze zet het paard ‘in de achteruit’ zoals ze zelf zegt. Ze krijgt alleen met geen mogelijkheid het paard zover dat die netjes evenwijdig aan die paddenstoel gaat staan. Het was aandoenlijk, maar ook zorgwekkend tegelijk dat het als ‘goed plan’ bestempeld is om serieus via zo’n paddenstoel op een onwillig paard te willen klimmen. Ik stel dus maar voor “wilt u anders via de bank proberen?”. De opluchting was zichtbaar. Daar kwamen paard en moeders, maar echt dat paard werkt niet mee hè. Ze doet verwoede pogingen en we zien dat paardje maar rondjes draaien en rondjes draaien en…dan komt er redding! Een wat ouder echtpaar ziet het tafereel en mevrouw wil wel even het paard vasthouden. De man komt met een grandioos ander idee. “U kunt anders via de brugleuningen proberen, dan kunt u zo op dat paard komen”. Fantastisch idee toch? Nou, nee hoor, dat is echt een heel slecht plan. Ik zie moeders al het water in kukelen met een dergelijke poging. Gelukkig kiest moeders eieren voor d’r geld en besluit uiteindelijk dan maar wandelend met het paard verder te gaan. Zo zie je maar, avonturen te over tijdens zo’n klompenpad wandeling.

We vervolgen onze route richting het verdronken bos. Het ziet er spooky uit, maar ook heel mooi tegelijk. Daarna is de route minder spannend op een verharde weg langs huizen. Voldaan 2,5 uur later zit ik thuis aan een lunch.

linielanding1  linielanding 2

Techniek staat voor niks.

Na een zeer actieve zondag, zit ik de dagen erna duidelijk te veel stil. Ergens denk ik dan, niet handig! Aan de andere kant, de boog kan niet altijd gespannen zijn. Donderdag haal ik alweer wat bij. Ondanks toenemende coronameldingen, mogen wij nog naar kantoor. Daar heeft de klant het goed geregeld met zeepjes, ontsmetting, wandelrichtingen etc.etc.etc. Echt prima. We kunnen met het ontwikkelteam paar uur in een ruimte samen zitten om aan dataontsluitingen te werken. Dan wil een collega d’r scherm delen met het grote tv-scherm in die ruimte. Die kregen we dus mooi niet gekoppeld! Na het nodige gepiel met draden en een afstandsbediening bedenkt de collega ‘ik bel jullie wel even in via zoom! Dan doen we zo scherm delen.’ Zo gezegd, zo gedaan. Daar zaten we. 4 man sterk in een ruimte, fysiek bij elkaar, een beetje met elkaar in te bellen via Zoom! Gelukkig werkt dat prima! Na de stakende tv liep de printer vast bij printen van stukje datamodel en om het af te maken....de dataexport kwam maar niet beschikbaar. Tsja, volgende week gaat het vast beter en gaat het doel weer naar 'bouwen testrapporten'. Ondanks dit hebben we andere zaken verder kunnen oppakken én hebben we veel plezier gehad. Ik zeg dan toch "het was een geslaagde dag". Ook voor de stappen!

techniek staat voor niks2

De weeksluiting

Vrijdag alweer, de tijd gaat zo snel. Vandaag kan ik lekker aanrommelen. De standaard dingetjes. Boodschappen doen en IKEA overvallen. Had nog 2 planken nodig voor in de kasten op zolder. Meteen nog één unit erbij gedaan. Ik lekker weer aan de gang met het kastje in elkaar draaien en muziek op mijn oren. Ik schroeven, schroeven, hoppa deurtje erbij en toen zag ik dat ik de scharnieren vergeten ben! Lekker handig, even baal momentje. Weer een klus niet afgerond. Wel heb ik met de planken grotendeels mijn zolderkamer terug gekregen. Lekker!

Ik zeg, nu tijd voor hapje eten en dan relaxen.

Tot slot, het stappenresultaat is 85.339

Heel fijn weekend !

Knuffels,

Els

Foto’s

2 Reacties

  1. Peter:
    25 september 2020
    En ik maar wachten totdat je zou schrijven dat die moeder uiteindelijk toch in de sloot gevallen was... 😂
  2. Els:
    26 september 2020
    😂😂, dat zou het verhaal mooi afgemaakt hebben. Hoewel voor moeders zou het wel vervelend geweest zijn. 🙈